+ قانون ِ پآیستگے ِ احوالَم خوب عَمَل مے کُند!
درد هآیم از بین نمے روند،
فقط
از نوعے به نوع ِ دیگر تَبدیل مے شَوند ؛
درد ِ دورے.....
درد دلتنگے.....
کـاش هـنوز بچـه های تخریب بودنـد و از مـیان ایـن هـمـه
مـیـن ضـد مـعـنـویـت، مـعبـری بـه سـوی سعادت و بـه سـوی خــــــدا
بـرایـمـان مـی گـشـودنـد...
چــه خیــال خــامــی؛
بــرای مــن کــه بــال نــدارم، رسیــدن بــه تــو
کــه آن همــه بــالایــی..... ای شهـــــــید......!
به کوچه های شهر نیـــــا!
روی خاطرات لباس خاکی ات آسفالت کشیده اند......
خداحافظ ای همنشین همیشـــــه...
دیالوگ ماندگار:
تو می دونی گروهان بره خط ، دسته برگـرده یعنی چی؟
تــو می دونی دسته بره خط ، نفـــر برگـــرده یعنی چی؟
-گروگان: شما بعد از جنگ کلی امتیــــاز گرفتید!
-عباس: وقتی جنگ شد داشتیم تو مزرعه مون کار می کردیم با تراکتور...
وقتی هم که جنگ تموم شد ، برگشتیم همون مزرعه بی تراکتور!
جدایی نادر از سیمین *اسکار* میگیرد
و جدایی تــــو از من *جانم* را.....
هرچه حواسـم را جمـع می کـنم؛، باز پَـرت می شـود در دیـارِ یـــــــار......
جــا مانـده ای یـا جـا مـــــانـده ام ؟
دیــگر چــه فرقــی می کنـد کجــا...
راستــــــــــــی رفیـق!
نیــمه راه آنــست کــه می مــــانـد
یــا آنـکه مــــــی رود ؟؟!
در راه مانــــده ام.....
سرفه ... سرفه ... سرفه ... !
حساب آنها که توی خیابان، با صدای خشک نفس
هایشان از کنارم رد شده اند، از دستم در رفته.
از درد به خود می پیچند، یک
گوشه در خودشان مچاله می شوند و ریه هایشان، اذن دخول هوا را صادر نمی کند.
به یکی از ایشان گفتم که شلمچه کجاست؟!
چشم هایش شد چشمه اشک..... سینه اش زخمی بمب های شیمیایی همان جا بود.
می گفت: ماسک به تعداد بچه ها نبود.......!
