کاش می شــد آدم گاهـــی
به انـــدازه نیـــاز بمیــــرد!!!
بعـــد بلنـــد شـــود ،
آهــسته آهستـــه
خــاک هایش را بتـــکانــــد...
اگــــر دلش خواســت بــرگـــردد
بــه زنـــدگی!
اگـــرم نـــه ، بخــــوابــد ،
تـــا ابـــــــــــد ....
تعـطیـــل اسـت!
مثـــل ِجمعـــه ، تمـــام ِ حوصـــله ی مــــن ....
خـدایــــــا ...
بگیـر از مـن!
آن چـه ،
"شهـــادت"
را می گیـــرد از مـــــن ....
پشــیمونــم از این مسیـــر وارونــــه ،
از اینـــکه گــــم شــده خــونـــه ....
از اینــکه از ســـر خــــودم زیـــادم!
پشیــمونم ولی بـــازم دلـــم قرصــــه ،
یکـــی حالمــــو می پــرســه،
تو لحظـــه ای کــه شمـــع رو بـــه بـــادم ...
----- به پـــایــان رسید! قلمـــم را میگذارم کنــــار....
بیاییـــد پایـــان این قصـــه را خودتــــان رقـــم بزنیــــد
بایـــد پایـــان قصــه ی دلتنـــگی ام ؛
مثــل همـــه ی قصـــه ها شیـــرین باشـــد....
کلاغ این قصـــه بایـــد به لانـــه اش برســد ...
و مــُرغ دلِ ِ مـــن به آشیـــانه اش ، بـــه آسمـــان ...
مــن از شمـــا یکـــــ آسمـــان می خـــواهــم ،
بــه وسعـــت نــگاه مهـــربانت!
سهــم مــن از این دنیـــا ،
تــنها بایــد همیـــن آسمـــان باشــد ...
مــرا هـــم آسمـــانی کنیـــد ...
باید روی خـــودم کــارکنـــم....
خــودی که بـــه درد "خــدا" نخــورد،
"بـــی خـــودی" ست!
بیخــــود نگــرد!
مخاطبـــی نـــدارد...
تمـــامی بغضهـــایم واگــــذار شد!
محدودیت کلام... بازهم پای پرانتـــزی درمیـــان اســت ( یــاعلـــی )...
جمعــش کــــردم! واســه هـــوایی شدنــم ببخشیـــد... التماس دعــــا
برگشتنی بودم خبرتون میکنم!
وقتے مےگویم : بـرایم دعـــآ کن!
یعنے کم آورده ام.....
یعنے دیگر کـآرے از دسـت خودم براے خودم بر نـمےآید!!!!!
_ من بہ شهـآدت مـحتآج ترم تـآ زندگی!
پس ؛
برایم در این شبها آرزوے شهـآدت بر لب داشتہ بآش.
فقط 「「 *شهــ ـادت* 」」....
چہ بهـتر در کـــــــربـلـا .....
تـــو این شبهـــای ِ بــی خــورشیـــد...
تـــویـــی روشن تــــر از مهــتـــاب!
تــ ـــو تنــــها ناخـــــدای ِ مـــن،
تـــــو ایـن دریـــا منـــو دریـــاب...
گفتند:شهید که دیگر غسل نمیخواد .....
نمیدانستند غسل هم بهانه ای بود ،
تا برای بار آخـــر
پسرش را نوازش کند ...
نـمـیـدانــ ــم.....
کـُجــــــا ؟
کـِــــــے ؟
کـُدام روز ؟
چــے شـد ؟
کـه یـادت ؛ از دَستـــــــم افـتـاد ......
و حـاصِـلَــش تمـام ِ زمـین خــــوردن هـایـم شُــد!
دلــَـم مـے خـواهـد آرام صـــ ــدایتـــ کنـم :
* اللّهُــــمـَّ یـا شــــاهـِدَ کُـلِّ نـَجْــــوـے *
و بـگـویـم :تـــ ـــو ، خـود ِ آرامـشـے !
و من ، خـ ـــود ِ خــــود ِ بیـقــ ــــــرارـے ......
گـاهی وقـتـهـا کـ ه بُـغـض هـا بـر دلــ ـت سنـگـینـی مـیـکـنـد
و دل ِ مـَـحـرمـی را نـمی یـابـی ،
شــایـد اگـر چـشمـانـت را بـبـنـدی
و در کـنـج ِ خاکـریـزی از خـاکـریـزهـای
شــرهــانی یـــا شــلـمـچــ ه بـیـتــوتــ ه کــنـی ،
کـمـی آرام شــوی ......
پ.ن: می دانــــی؟! بعضی کارهــا فقط از خواهـــرها بر می آیــد! مثــلا راه بیافتــند دنبال برادرشــــــان ...
