ای مــشــکـــــ! تـــــو لـــا اَقــَل وفــــاداری کُــن
مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری کُـــن
مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اصـ❤ــغَـــر دادم
یــِکـــ جُـــــرعــــه بـَـــرای او نِـــگــهداری کُـــــن
ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم
« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـه ، آبــِروداری کُن...
از آب آوردن ،
تا آب شــــدن
داستان عبــاس علیه السلام است ....
وقتے مےگویم : بـرایم دعـــآ کن!
یعنے کم آورده ام.....
یعنے دیگر کـآرے از دسـت خودم براے خودم بر نـمےآید!!!!!
_ من بہ شهـآدت مـحتآج ترم تـآ زندگی!
پس ؛
برایم در این شبها آرزوے شهـآدت بر لب داشتہ بآش.
فقط 「「 *شهــ ـادت* 」」....
چہ بهـتر در کـــــــربـلـا .....
حضــــور در فضــــای مجــــازی یک خلوتی برای آدم درست میکند که می ماند،
یک مــــانیتور و شهر فرنگ ایــــنترنت و یک کاربر تنــــها و خفا و صفا و ...
◄ بکــــش ترمــــز دســــتی را..... !
هیــــــــچ خلوتی خالی از خــــــدا و نظارتش نیست...
حالا گیریم رفیق ناباب و ذغال خوب هم مهیا بود،
پس حیای من و تو کجاست؟
قابلیت(Close) >ضربدر< ساخته شده برای همین مواقع ...
◄عالـــم مجازی هم محضر خـــداست!
تـــو این شبهـــای ِ بــی خــورشیـــد...
تـــویـــی روشن تــــر از مهــتـــاب!
تــ ـــو تنــــها ناخـــــدای ِ مـــن،
تـــــو ایـن دریـــا منـــو دریـــاب...
زمــان خــداحــافظــیِ آخـــر گفتـــــ :
حفظــ نامــوس و خــاکـــــ کشورم از دشمــن ، با مــن....
تعبیـــر رویاهـــام بــرای آبــادانی کشــورم با تـــو ....!
ایـــن مــَن و هجــــر تو و حــال ِ بـه هــَــم ریـختــه ام
رَحــم ڪــن بـر مــن و احـوال ِ بــــه هم ریـخــته ام...
می گوینـد؛ هــوا هــوای حسیــن...
می گویــــم: عـــــزا ،عــزای زینــب!
بیــنِ خودمـــــان باشـــــد؛
عزای من و تو اداوار است و کودکانه!
که نه دیده ایم آنچه زینب دید،
نه شناخته ایم حسینی را که زینــــب شناخت...
دلـــَم می خواهــــَــد تـــــ ــــو باشی و
آنــگاه هـــَــوای دِل بــِشــَود ، دلـــخــــواه...
" و لا اطلب الفرج الا منک... "
گشایش این مشکل فقط به دست توست
باز کن گره غیبت را....
