از آب آوردن تا آب شدن...
سه شنبه, ۲۱ آبان ۱۳۹۲، ۰۱:۰۷ ب.ظ
ای مــشــکـــــ! تـــــو لـــا اَقــَل وفــــاداری کُــن
مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری کُـــن
مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اصـ❤ــغَـــر دادم
یــِکـــ جُـــــرعــــه بـَـــرای او نِـــگــهداری کُـــــن
ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم
« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـه ، آبــِروداری کُن...
از آب آوردن ،
تا آب شــــدن
داستان عبــاس علیه السلام است ....
با رسیدن به تو که پاره پاره واژه توحیدی!!!
رگهای قلمم خشک می شود!!
قلب از کار می ایستد!!!
وسکوت تنها را ادب به توست!!!
ای آنکه به نگاهت عالم و مافیها را آب می کنی!!!
در مقام توهمین کافیست که عزیزترین کست!!!
اباصالح المهدی ارواحناله لک الفدا!!!
سکوت می کنند و اشک می ریزند!!!
و همه هنوز در حیرت !
چرا مولای عشق شمشیر از توباز ستاند ای آب کننده تمام عالم!!!؟
عباس!!!
نام شیریست خشمگین که از خشم او هیچ چیز در امان نخواهد بود!!!
ای تک دلاور خدا!!!
تنها توحیدییان تو را می شناسند!!!
زمینیان تو را محدود به آب می کنند...
من هم ضعیفم.....
شرمسارم....
تنها توحیدییان....
مولای من اباصالح یاعباس ابن علی ابن ابیطالب "اروحناله لک الفدا"
مطیع لله و للرسوله و اولامر منکم.....
گذشتیم آقا....
التماس دعای عهد وفرج را جهانی نمائیم....لبیک یاحسین جان..لک لبیک....