شـَــرم ...

گاهــی بـرای ادامه دادن، احتیـــاج داری کسی زیربــازوانـت را بگیــرد....

آقــــا جـان نـخوان !

هـر دوشنـبــــه و پـنـج شنبـــه داغ ِ دل تـازه می کـنــی کـه چـه ؟

نخــــوان .... کـم غصـــــه داری ؟

پـرونــــده من کــــه خـوانـدن نـــدارد عـزیــــز دل ...

خستـــه شـــدم از ایـن احسـاس هـای فـلــــه ای،

پُـــــرَم  نـــاجـــــور ....

نـــه... ، مــن یکـی اهــل عمــل نمی شـــوم !

راوی ارونـد می گفت کـه تـو روی مـا حساب بـاز کـرده ای ؛

جـســـارت است ولی ، مـعطـل مـن یـکی نبـاش ....

الهـــــی العـفـــــو....

من ِ نــــادم....

گـــوینــــد:

در حـریـــم شمـــا تـوبـــه می خـرنـــد !

شـــرم جـــوان ســر بـــه گریبـــان نگفتنــی سـت ....

ذنب ...

بـه نـام عشــق ...

بــدون فـنّ ِ غــزل ، بی کنــایــه می گویــم:

  × دلـم هــوایی اســت ×

ذنــب یعنـــی دم ...!

گنـــاه را " ذنــب " نامیــدنــد .... از آن رو که دنبـــاله دارد!

گاهــی عصیـــان بخشیـــده می شــود ،

اما دُمـــش به سنــت آفـــرینــش دنبـــالت راه می افتـــد!

خدایــــا پنـــاه می بـــرم بــه تـــو...

از شــــــــــر شیـــطان ،

از خـــودم و از "هـــوای نفســـم" ...

ســر به هـــوا می شــوم گاهــی ...

مـــرا عهـــدی است با جــانـان ...

بیـن ایــن انسانـــهای رنگــارنگـــ ،

که خیـــره می شــوند و معــذب می کننــد تــو را ...

نگـاه جــوانــکی کــه ،

زودتــر از تـــو ســرش را بــه زیــر می انـــدازد ،

تـــا دل مـــولایـــش را نشـــکنـد ...

× یــک دنیـــــا× دلخــــوشـــی ســـت ....


و زمـــزمه ای کـــوتــاه :

|| مــــرا عهــــدی ست با جـــانان ... ||

هـو الـرفـیـق....

|| وَلَقَدْ نَعْلَمُ أَنَّکَ یضِیقُ صَدْرُکَ بِمَا یقُولُونَ ||

 ما می دانیــم سینــه‌ات از آنچـه آنهــا می گوینــد تنـگ می شــود ... 

97 الحجـــر

پهبــاد های هـــوس هـــر روز بـــا بمبـــاران دلــم

" یاد خــــدا " را بی گنـــاه  می کشند ...

چه فرقــــــی می کنـــــد

در قفـــس کوچکــــی باشـــی و یا در قفـــس دنیــــا

وقتــــی داستـــان وابستــــه بـــودن اســت

" اَخْـــــــرِجْ حُبَّ الــــــدُّنْیـــــا "

یــا رب مـددی ..

پ.ن: پــــــَـرِ من بـــــاز ، ولــے رفتـه زِ یادم پــــَـرواز ...

خیال خام...

+ قانون ِ پآیستگے ِ احوالَم خوب عَمَل مے کُند!

درد هآیم از بین نمے روند،

فقط

از نوعے به نوع ِ دیگر تَبدیل مے شَوند ؛

درد ِ دورے.....

درد دلتنگے.....

کـاش هـنوز بچـه های تخریب بودنـد و از مـیان ایـن هـمـه

مـیـن ضـد مـعـنـویـت، مـعبـری بـه سـوی سعادت و بـه سـوی خــــــدا

بـرایـمـان مـی گـشـودنـد...

چــه خیــال خــامــی؛

بــرای مــن کــه بــال نــدارم،  رسیــدن بــه تــو

کــه آن همــه بــالایــی..... ای شهـــــــید......!

سیم خاردار دنیا...

این روزهــا عجیبــــ دلم ،

به سیم خـــاردار هـای دنیــا گیـــ ـــر کرده است...

-ابوتــراب را گفتنـــد:

   یا علـی ما فعلتَ حتــی نصیرَ علیــــــاً ؟!

   چه کردی که ♥علـــی♥ شدی؟!


-فرمــــــــود:

   إنّی کنتُ بوابّــــــاً لقلبــی.......

   نگهبــــان دلـــــــــــم بودم.......

خدایــــا !  قلبم را به تو می سپـــارم...

پس در آن هیچ کســـی را جز خودت راه نـَـــــده!

گناه...

خاصیت گناه است!

یک لکه روے دلت،

یک سوراخ توے وجدانت ...




گاهے یک ** نگـــاه حـــرام **

 شهادت را برای ڪسی ڪه لیــاقت شهــادت دارد، سال ها عقـــــب می اندازد!

چہ برسد به ڪسی که هنوز ، لایق شهــادت بـودن را نشان نداده است.

"یک نگــاه حــرام، ســال هـا عقـب می اندازد شهــادت را ..... "

آنوقت می گوییم اللهــم الرزقنــــــا، امــا....

خدایـــا...

خـــــدایا !

خسته ام از فصل سرد گناه و دلتنگ روزهای پاکم …

بارانی بفرست ، چتر گناه را دور انداخته ام! 

خـــــدایا !

من دلم قرصه ، کسی غیر از تو با من نیـــست!

خیالت از زمین راحت که حتی روز روشن نیست

کسی اینجا حواسش نیــــست که دنیا زیر چشماته

یه عمره یــــادمون رفته زمین دار مکافاته ...

فرامــوشم شده گاهی کـه این پــایین چه ها کردم

یــه روزی بــاید از اینـــجا بازم پیــش تـــــو برگردم

خــدایــا وقـت برگشــتن یکـــم با مــن مــدارا کــن

شنـــیدم گـرمه آغوشـــت اگر میشــه مــنـم جــا کــن

 

 

 

نه آن قدر پاکم که کمکــــم کنی و نه آن قدر بدم که رهـــایم کنی …

میــــــــان این دو گمم !

هم خــــود را و هم تــــــو را آزار میدهم …

هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنـــــــــی باشم که تو خواستی و

هــــــرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهـــــــایم کنی …

آنقدر بــی تو تنهــــــا هستم که بی تو یعنی هیــــچم

"من هیچم و تو در تمامِ هیچِ من همه ای "

خـــــــــدایا هیــــــــچ وقت رهـــایم نکن…

 

توبه...

وَ هُوَ الَّذِى یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ یَعْفُواْ عَنِ السَّیَِّاتِ وَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُون

 

و اوست کسى که از بندگانش توبه می ‏پذیرد و از گناهان

در می ‏گذرد و آنچه را که می ‏کنید، می ‏داند.

سوره شوری آیه 25

توبه بر لب شبحه بر کف دل پر از شوق گناه

معصیــت را خنــده می آید ز استغفـــارمـــــا