بگیـــر دستهایـــم را ...

_ بگیـــر دسـت هـایـم را ...

   تـا زمستـــــان ،

   از حافـظـه ی انگشتـانـم ،

   پـاک شــــود !

دست ِ بــــزَن ...

آنـکه از هیـبـت نــــام تـو تنـش می لـرزیـد ،

رفتـی و دسـتِ بـزن بعـد تـــو پیـدا کـرده ...

اینبار پشت جبهه را ما کارگردانی می کنیم...

 

زن که باشی می دانی

میان میدان چگونه بازی کنی ... هر نقــش را !

دختــر ... همســـر ... مــادر

و یا " رزمنده "...

اینبار پشت جبهه را ما کارگردانی می کنیم!

ناخـــدای مــن...

اگــــه زنــــدونیــــه خـــاکــم

منــــو تــ ــــو ایـــن قفــــس دریـــــاب...

نفـــس هــــام بــــی تـــ ـــــو سنـــگیــنِ

منـــو اِی همـــنفــــس دریـــــاب...

تـــو این شبهـــای ِ بــی خــورشیـــد...

تـــویـــی روشن تــــر از مهــتـــاب!

تــ ـــو تنــــها ناخـــــدای ِ مـــن،

تـــــو ایـن دریـــا منـــو دریـــاب...

رقیب...

وتـو تَنهــــا معشوقـی هستـی،

کـه دیگـر عاشقانـت را رَقیــــب حســــاب نمی کنــــم......

خــُــوش آن دَمــ ـی که

مــَــن باشــَم ُ .... 

حــَـرم باشـــدُ....

اربـــابی مِــهربـــان .....

بیـقـــرارـے .....

نـمـیـدانــ ــم.....

کـُجــــــا ؟

کـِــــــے ؟

کـُدام روز ؟

چــے شـد ؟

کـه یـادت ؛ از دَستـــــــم افـتـاد ......

و حـاصِـلَــش تمـام ِ زمـین خــــوردن هـایـم  شُــد!

دلــَـم مـے خـواهـد آرام صـــ ــدایتـــ کنـم :

* اللّهُــــمـَّ یـا شــــاهـِدَ کُـلِّ نـَجْــــوـے *

و بـگـویـم :تـــ ـــو ، خـود ِ آرامـشـے !

و من ، خـ ـــود ِ خــــود ِ بیـقــ ــــــرارـے ......

گـاهی وقـتـهـا کـ ه بُـغـض هـا بـر دلــ ـت سنـگـینـی مـیـکـنـد

و دل ِ مـَـحـرمـی را نـمی یـابـی ،

شــایـد اگـر چـشمـانـت را بـبـنـدی

و در کـنـج ِ خاکـریـزی از خـاکـریـزهـای

شــرهــانی یـــا شــلـمـچــ ه بـیـتــوتــ ه کــنـی ،

کـمـی آرام شــوی ......

پ.ن: می دانــــی؟!  بعضی کارهــا فقط از خواهـــرها بر می آیــد! مثــلا راه بیافتــند دنبال برادرشــــــان ...

امام رئوف...

وقتی داری نزدیک میشی به حــــــــرم ،

 اینجوری میبینی ضریح قشنگش رو ...

آخه اشک پـــُر میشه تو چشمــات.....

أیها النّـــاس این شما این شـــــاه

او کریم است، هرچه خواهی خواه

در تلاطم زندگی ، قطب نمایم گیج می زند!

چه فرقی می کند شمال باشم یا جنوب ؟! همه جا شرقیــ ام ... رو به سوی حرمـتــــــ ...

روایت عاشقی...

جدایی نادر از سیمین *اسکار* میگیرد

و جدایی تــــو از من *جانم* را.....

در راه مانـــده....

هرچه حواسـم را جمـع می کـنم؛، باز پَـرت می شـود در دیـارِ یـــــــار......

جــا مانـده ای یـا جـا مـــــانـده ام ؟

دیــگر چــه فرقــی می کنـد کجــا...

راستــــــــــــی رفیـق!

نیــمه راه آنــست کــه می مــــانـد یــا آنـکه مــــــی رود ؟؟!

در راه مانــــده ام.....

دلشوره...

دیروز کوچه های شـــــــــــــام و امروز کوچه های دمشــــــق،

چه بزن بزنی ست بر سر عشـــــــــق..

ما وارث خــون شــهــدایــیــم ولــی حــیف

 بــا شــیــر زن کــربــبـلا فاصــلــه داریــم...

پی نوشت: صد شکر که نوگشته ضریحت اما .... دلشـــوره صحن خواهرت را داریم...