× فَــــإِنَّ مَـــعَ الْعُـسْـــرِ یُـسْــراً ×
|| کـــربـــن || بـــه نــظـرم ،
نظـر کـرده تـریـن عنصـر عالـم اسـت !
چـون وقتــی از پـس آزمـایـشهـــای ســخت بـر می آیـد ،
خــدا از روسیـاهـی درش می آورد ...
و رو سپیــدش می کنــــد !
مـے شود: ◥ المـــــــاس ◣
+ بـدا بـه حـال مـن اگـر از کـربن کمتــــر بـاشـم ...
می خواهـم با تسبیـح اشـکهایم ذکـر گـویت باشـم ،
همیـن کـه تسبیـح تمـام نمـی شـود بـرای آرامشـم کافیــست ...
× اَللّـهُمَّ اِنّی اَسْتَغْفِرُکَ لِما تُبْتُ اِلَیکَ مِنْهُ ثُمَّ عُدْتُ فیهِ ×
خــــدایــا مــن ازت آمــرزش می خواهـــم
بـرای گنـاهــانی کــه پـس از تــوبـه کــردن
دوبـــاره بــه آنهــــا دسـت زده ام ...
فــرازی از دعـای ابوحمـــزه ثـمــــالی
× اَلْحَمْدُ لِلّهِ الَّذى اَدْعوُهُ فَیُجیبُنى وَاِنْ کُنْتُ بَطیَّئاً حینَ یَدْعوُنى ×
ستایش خدایی را که هرگاه می خوانمش، او پاسخم دهد
و اگرچـه وقتی می خوانـــدم...، بکنــدی به درگاهــش روم
تمــام دقیقــه هـــای بــی دغدغــه ام با تـــــو گــذشت ...
|| أَلا بِــذِکـــرِ اللَّهِ تَطْمَئِــنُّ القُلُــــوبُ ||
هـــوایــی رو کــه تـــو نــفـــس می کشـــی ،
دارم راه میـــــرم بـغــل مــی کنــــم ....
پ.ن: تمـــوم شهـــر خـــوابیـــدن ، مـــن از فکــــر تــــو بیـــدارم...
پَـــر گرفتیـــم ولی باز بــه دام افتـــادیم،
شَــرط بی بـــال و پَــری بود نمی دانستیـــم...
راه را بـــایــد پـــا بــرهنـــه رفــت تـــا فهمـیـــد...
دستــانـم شـاید!
امـــا دلـم ، نمــی رود بــه نوشتـن .....
ایــن کلـمات بهـم دوختـه شـده کجـا ،
بغــض های مــن کجــــا !
ایـــن بـــار نخــوانـــده مــــرا بفـهـــــم... !
|| اﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﭘــُﺮ ﺍﺯ ﺳﮑـــﻮﺗـﻢ || ...
گـــوینــــد:
در حـریـــم شمـــا تـوبـــه می خـرنـــد !
شـــرم جـــوان ســر بـــه گریبـــان نگفتنــی سـت ....
× بــه خـــاطر پـــروردگــارت شکیبـــایی کــن ×
" الَّذِینَ إِذَا أَصَابَتْهُم مُّصِیبَةٌ قَالُوا إِنَّا لِلَّـهِ وَإِنَّا إِلَیْهِ رَاجِعُونَ "
_ آنـــان کـــه چـــون بـــه حـــادثــه سـخت و نــاگــواری دچــار شــوند،
(صبـــوری پیــش گرفتـــه و) گویـنــــد:
مـــا بـــه فــرمـــان || خـــدا || آمـــده‌ایـــم
و به ســـوی او رجــــوع خـواهیــــم کـــرد....
سوره بقره- آیه ی ۱۵۶
