تحبس الدعـــا....

مــی رود دل به همانجـــــا که تعـــلق دارد ....

از فرط معصیت ، شده ام تحبس الدعــا...

اللهم ارزقنــــــــــــا کربلا کربلا....

قــرار ما یک سفرکربلا...

بگـــذار دلــــم ســـر به بیــــابان بگـــذارد

دیوانـــگی مــن به کســـی ربـــط نـــدارد !

آنـــجا بســـاطِ کُـــشتنِ عــــاشق فـــراهــمـ است...

_ غلامحسیــــن ؛

یعنی اربـــاب و مـــولامـــون امام حسیــــن علیه الســلام هستـــن ...

_ امیــــر حسیــن ؛

یعــنی امیــــر و ســرورمـــون امام حسیـــن علیه الســلام هستـــن ...

ممکنه "غـــلام" پیــــروی از اربــــابش نداشـــته باشه ؟!

ممکنه "مامــــور" اطاعـــت از امیــــرش نداشـــته باشه ؟!

_ نگاهــــی به زندگــی خـــودم مینــــدازم و بـــه خــــودم می گـــم :

بینـــی و بیـــن الله ،

در زنــــدگی "امیـــرحســـین و غــلامحـــسین" بودم،

یا غلامیــــزید و امیــــر یزیـــد نفــــس ....

عاشـــق شــده ام ...

اینجــــا ، تمـــام دلتنـــگی هـــای مــــن

بــــاران مــی شــونــد ....

مـــن نــه شاعــــر شـــده ام ؛ نـــه اندیـــشمنـد!

مـــن ،

عاشـــق شـــده ام....

می دانـــم عشــق کـــور است و کــَــر!

ولی عشـــق به کربـــلایِ تــــو

هــــم بینـــایم میکند و هــم شنـــوا ...

مجنـــون قصـــه ی مـــن ...

مجنـــون قصـــه هـــایـــم شـــو،

تــ ـــو که "خــــدا" ،

لیــــلی قصــــه ات شــــده اســـت...

نــــوکر ...

روز محشـــرم از همـــه جــــداســـت،

صـورتـــــم بـــرات خیلـــی آشنـــاسـت !

خـدایـــی بیـــا بــه همـــه بگـــو ،

ایـــن یـــه نــوکرِ حسابـــش بــــا مــاســـت ....

بگیـــر دستهایـــم را ...

_ بگیـــر دسـت هـایـم را ...

   تـا زمستـــــان ،

   از حافـظـه ی انگشتـانـم ،

   پـاک شــــود !

وطـــن مـــادری ...

مـــی روم ...

پشت ســــرمـ آب نریــــز ای مــــادر!

وطـن مـادری آنـجـاسـت ، چـــــرا برگــــردمـ ؟!

_ دیـگر نمی نـویسـم !

خـودت بخـوان ...

رحـمی به دلِ مــــا بنـمـــا  ، ای نظـر انـداز جـهان ... 

دست ِ بــــزَن ...

آنـکه از هیـبـت نــــام تـو تنـش می لـرزیـد ،

رفتـی و دسـتِ بـزن بعـد تـــو پیـدا کـرده ...

نمی دانی ، بـــدان ...

مـثلــث کـربــلا ، سه ضلــع دارد :

◄ حســینـیان                    

◄ یـزیــدیـان                      

◄ وبــی تــفــــاوت هــــــا . . .

❖
❖❖
❖

نمــــی دانـی بــدان!

در ریخــتن خــون حســیـــن ،

【 بـی تـفـــاوت هــا 】  بیـش از یـزیــدیـان نقــش داشــتنـد!

از آب آوردن تا آب شدن...

ای مــشــکـــــ! تـــــو لـــا اَقــَل وفــــاداری کُــن

مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری کُـــن

مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اصـ❤ــغَـــر دادم

یــِکـــ جُـــــرعــــه بـَـــرای او نِـــگــهداری کُـــــن

ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم

« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـه ، آبــِروداری کُن...

از آب آوردن ،

تا آب شــــدن

داستان عبــاس علیه السلام است ....