خـانــه هـا بــا ولایــت تــــو ، در حصــاری امن است
امـــا این روزهـــا خـــانــه ی تـــو ،
بــه جــرم دفــاع از ایــن حصــار ،
بـــرای بـانـویــت نـا امــن ...
فـکـــر مـی کنـــم بـا خــودم
آن مـیــخ چــه هــا کـــرد بـا دل عـلــی .ع. ؟
نـامــرد هــا مـی خـواستنـــد بـا یـک مـیـــخ ،
بــه دو دل بـزنـنـد ...
+ همه خــواب و عـلی .ع. بیــدار ، سرش بـنهــاده بــر دیـوار
بگــــریـــد از فـراق یـــار ، ولـــی آهســتــه آهســتــه ...
× الهی و سیّدی ذرّیتی و شیعتی و شیعة ذرّیتی و محبّی و محبیّ ذرّیتی ×
یعنــی می شــود مــا هـــم ...... ؟
بانـــو ! تـــو ببخشـــا که اگـــر صــورت مــن نیـــلی نیـسـت ،
پــِلک ســـالـــم دارم ،
بــازو و پهـلـــوی مــن بـــی درد اســت !
لیـــک چشمـانــم اگـــر بهـــر تـــو گریـــان نشـــود نـامـــرد اســـت ...
(امالی شیخ صدوق ص25 )
بچــه هـا پـــای سفـــره ای کــه مــــادر ،
پهـــن کــرده اســت ، جمـــع می شونــد
|| مـــا را پـــای سفـــره روضـــهـ هــا نگــــه دار! مـــــادر ... ||
پ.ن: کوچــه ای تنگــ و دلــی سنگــ و صــدای سیــلی ... وای مــادر
× اَلسَّلامُ عَلَیْکَ فى آناءِ لَیْلِکَ وَاَطْرافِ نَهارِکَ ×
می شــود یـک لحظــه باشــد و ...
به یــاد تـــو نباشــم ؟
گفـتــم ای فــــال فـــروش، بـیــن ایـــن بستـــه فـــال
|| مــژده ای دل کــه مسیحـــا نفـســی مــی آیـــد ||
هــــم داری ؟!
گفــت: اگـر بــود کسـی فـــال فـــروشـی می کـرد ؟؟
غیـبـت کبـــری تــو ، زمــانی تمـــام می شـود کــه
غـفـلت کبـــری مـــا تمـــام شــود ...
× و مـن یتــوکــل علـی الله فهـــو حسبـــه ×
همیــن کــه خــــدا هســـت کافـــی اســـت
این روزهـــا ، دلــم
مانند پهـلویـتـان شـده اســت مـــادر !
میخـواهــم دستِ دلــم را بگیــری و دعــایــش کنی ...
آخــهـ میگــن || دعای مـــادر || ،
معجــــزه می‌کنـــــه ....
× فَــــإِنَّ مَـــعَ الْعُـسْـــرِ یُـسْــراً ×
|| کـــربـــن || بـــه نــظـرم ،
نظـر کـرده تـریـن عنصـر عالـم اسـت !
چـون وقتــی از پـس آزمـایـشهـــای ســخت بـر می آیـد ،
خــدا از روسیـاهـی درش می آورد ...
و رو سپیــدش می کنــــد !
مـے شود: ◥ المـــــــاس ◣
+ بـدا بـه حـال مـن اگـر از کـربن کمتــــر بـاشـم ...
می خواهـم با تسبیـح اشـکهایم ذکـر گـویت باشـم ،
همیـن کـه تسبیـح تمـام نمـی شـود بـرای آرامشـم کافیــست ...
وســط
روضــه هــای تــــو ،
قـَـــد کشیــــده امـ ....
از عنــاوین جهـــان نـوکری تــو مـــا را بــس !
از چــه باشــم نگــران ؟ مــادر ِ تـــو مـــا را بس ....
_____________________________________________
خــاطــرم نیـست چگــونـــه چـــادری شـــدمـ !
از جنـــس کتیـبــه هـای
|| یـا فاطمـــهـ الـزهـــرا || ی هیـــأتمــــان ،
خـــوشـــمـ مــی آمــــد ...
راستـــی دیشـــب ،
ذکـر خیـــرت بــود بـانــو !
مــی گفتـنـد فلانــی خــوب رو مــی گیــرد ؛
زهـــرا بــا حسینـــش نشسـته بــود ،
برای خــودش || فـضـه || ســوا مــی کــرد ...
×چــادری ها زهـــرایی نیستنـــد×
اگر پهلـــویشــان درد دیـــن نداشتـــه باشـــد ...
× وَ الْقَـمَــرِ إِذَا اتَّـسَـــق ×
| و سوگنــد بـه مــاه آن گاه که بَــدر کامــل مـى شـــود |
انــشــقـاق 18
آنقــــدر قسَمَــت بـیــن مــردم اعتبــار دارد عبــــاس ،
که بعیــد نیست خـــدا هـــم
بـه تــو قسم خـورده باشد
میـــان این همـــه تردیـــد ،
|| قد علـــــم کردن ||
دلـــی بـــزرگ و
پـــر از عشـق یــــار می خواهـــد ...
