مســت ...

آذرخـشـی می زنـد بـر دل ،

حـریـــم امـن تـــــو !

کیــست تـا آتـش نـگیــرد

خــرمــن رسوایـیــش ...





بـه تنــم پـیـرهـن روضــه ء آقـــا کـــردم !

و خیــالمـ ز شـَب قــدر خــودمـ ،

راحــت شــُد ...





نیمـه شـب  ، دفـتر شعـر ُ  ، مــَن و  بیـن الحـرمین ،

میخـورم  تــُربـت و  هـی مسـت ُ

غـزل پشـت غــــزل ...

حــرم درمــانی ...

× الـسلـامُ عَـلَیـکَ یــا عَلـیَّ بـنَ مـوسـی ، اَیُّـهَـا الـرّضــا ×

جــز مهــر تــو ، در نظــر نیایــد مــا را ...

تشـخیـصِ طبیــبِ مــن || حــرم درمــانـی || سـت !

جـان مـَن آقـا، مـرا سـرگـرم کـاشـی هـا نـکن !

میـهمـان ، سـرگـرم صـاحـب خـانـه بـاشـد

بـهتــر اسـت ...

گنبـدت مــال همــه ،

بـاب الجــوادت مـــال ِمــن !

جـای مـن پـشـت در میـخانــه بـاشـد

بـهتــر اسـت ...

پ.ن: بـه حــق ِسلـطان علی بـن موسی الرضــا علیه السـلام ، اللهــم اشـف کـل مـریـض ...

    +  میــلاد آقــا ، تبریـک ...

    +  التمــاس دعــا

اقبـال عجـم + دختــرانه ...

اقبــال عجـــم بـود ،

قـدم رنـجــــه نمــودیـــد !

یـک فــاطـمـه هـــم ، قسـمــت ایــران شُـده بــاشـد ...

بـَر خــود ببـال و از آن دستــه دخـتـرانــی بـاش

که پیـامـبـر .ص. دربــاره آنــان چنیــن فــرمــود :

_ چــه خـُــوب فــَـرزنــدانــی انـــد ؛

×دختـــران محـجـوب ×

دختـر یعنــی بـَـرکت و رحمــَت ، یعنــی شــادی و نـــور !

و خـــداونــد تنـــها تـــو را ، لایــق ایـن نعمــت دانـستـــه ...

. پــَس قـــَدر بــدان .

+ میـلاد حضـرت معصـومه.س. و روز دختــر ، تبریـک !

محبوبـیت ...

صحبــت مصـونیــت و محـدودیــت ،

بـمانــد بـــرای حـداقلــی هـــا ...

× چــــادر × ؛

|| محبــوبیــت || اســت !

وقتــی دست هـایــت را ، نــَذر مــرتـب کــردن حجــابــت می کنـی ،

وقـتــی چشمهــایــت را، بـــَر حـــَرام می بـنـــدی ،

وقتــی پـــاکی وجـــودت را، از نــگاه‌هــای چـرکیــن مـی‌پــوشـانـــی ؛

آن وقـت پیشـکــش ِتــوســت بلنــدای آسمــان هـــا !

کـه حجــابــت آسمـان است

وتـــو ، از جنــس مــاه ...

‌

ام المصـائـب.س.

خــواستـــم کــه

بـــا تـــو درد دل کنـــم !

گـریـــه ام ولـــی

امـــــانم نمی دهـــد ...

× السـّلام علیک یا زینــب کبـری سلام الله علیها ×

ای که از تـربــت مــن می گــذری روضـه نخـــوان !

مــن ِدیـــــوانه به زیــــر لحــــد آشفتــه شـــــوم ...

بعـــد صد ســـال بــــه ارباب قســـم ، زیـــر لحَـــد ؛

نام زیــنب .س. شنـوم لطمـــه زنـان زنـده شــوم ...

بـر دلــم چـــون || گنـــاه ||  چیـــره شـــود ؛

در مجـلــس روضـــــه بـــه دلــــَم سنــگ میـــزنـــم ...

فـــرصـت ...

× رَبَّــنـا افْـــرُغْ علینـــا صَـــبْــراً ×

خــواستـــم گلـــه هایـم را یـک بـه یـک

بــرایــت بگــویــم !

امـــّا ...

بگـذریــم ؛

عـــاشـق کــه گلـــه نمی کـنـد ...

× عـشــق ِ زمیـنی ، زمیــنت میـــزنــَد ! آسمــــان را دریــاب ... ×

آقـا بیــا ...

× فی مَشارِقِ الاَرْضِ وَ مَغارِبِها سَهْلِها وَ جَبَلِها وَ بَرِّها وَ بَحْرِها ×

بــایــد ایـستـــاد و

دوسـت داشتـنــت را ؛

در مقابــل همـه ی دنیــا فـریـاد زد !

بــه هــر کــه مـی رسیــم می گوییــم :

  _ التـمـــاس دعــا _

بـه شمــا بــا التمــاس می گـویــم :

× التـمـــاس نـگــاه ×

دعـــا کــه دیـگر جـــای خــود دارد ...

تــوشــه رمضــانـی ...

× ان الله بصیـــر بــالعبــاد ×

مـــن بــه مهمــانی چشــمان ِ تــو ، عــادت دارم

رمضــان رفــت و تــو در خــوابُ ، محـــرم در پیــش

تـــرس مــن ،کــرببــلایــى است کــ ه امضـا نشود

رمضــان آمـد و رفـت ، شاه بــ ه مـــن توشــه بــده

سـی امیـن روز گذشت روزی|| شش گوشه ||بده

پ.ن : امشـب دلــم بــ ه تــاب و سـَرم گـــرم از تــب اسـت ...

_ عیــدتـون مبـارک ، التمـــاس دعــا

ســوره عشــق ...

بــه کسانـی کـ ه مــی گوینــد:

خــدایــا جــای × سوره ای به نام عشــق ×

در قــرآنــت خــالــی اسـت ؛

بــایــد گفــت:

بــدان کــه آیـــ ه ی:

♥ وَمِنْ آَیَاتِهِ أَنْ خَلَقَ لَکُـمْ مِـنْ أَنْفُسِــکُمْ أَزْوَاجًــالِتَسْکُنُــوا إِلَیْهَا ♥

عاشقـــانـه تــرین آیــه ی قــرآن اسـت ...

سـوره الــروم آیــه 21

الهــی العفــو ...

× الهـی العـفو ×


بـــوی ِ نـــاب ِ بهــشـت می دهـد،

همـۀ نــام هــای ِ قشـنــگ ِتـــو ...

می گذارمشــان روی ِ زخــم های ِ دلـــم !




گفتــ ه بـــودی × اَلجَبّـار × ،

یعنــی کســی که جُبــران می کنــد

همــۀ شکستــگی هــایِ دلــت را...

گفتــ ه بـــودی × اَلمُصَـــوِّر × ،

یعنــی کسی کـ ه از نُـــو می ســازد

همـۀ آنچه را ویـران شده است درون ِ دلــت ...

گفتـــ ه بـــودی × الشّافـی × ،

یعنی کسی که شفا می دهد

تمـام ِ زخــم هــایِ عمیـق و نا عـلاج را ....

هــوای ِ دلـم سبک می شـــود ،

بـــا زمـــزمـــ ۀ نـــام هــایِ زیبــایـــت ...

_ التمـــاس دعــا...