نــــوکر ...

روز محشـــرم از همـــه جــــداســـت،

صـورتـــــم بـــرات خیلـــی آشنـــاسـت !

خـدایـــی بیـــا بــه همـــه بگـــو ،

ایـــن یـــه نــوکرِ حسابـــش بــــا مــاســـت ....

بگیـــر دستهایـــم را ...

_ بگیـــر دسـت هـایـم را ...

   تـا زمستـــــان ،

   از حافـظـه ی انگشتـانـم ،

   پـاک شــــود !

وطـــن مـــادری ...

مـــی روم ...

پشت ســــرمـ آب نریــــز ای مــــادر!

وطـن مـادری آنـجـاسـت ، چـــــرا برگــــردمـ ؟!

_ دیـگر نمی نـویسـم !

خـودت بخـوان ...

رحـمی به دلِ مــــا بنـمـــا  ، ای نظـر انـداز جـهان ... 

دست ِ بــــزَن ...

آنـکه از هیـبـت نــــام تـو تنـش می لـرزیـد ،

رفتـی و دسـتِ بـزن بعـد تـــو پیـدا کـرده ...

آشفتـــه ام ...

دستـی بـه زلـف دستـه‌ ی زنجـیـر زن بکـش ....

آشـفتـه‌ام! میـان صـــفوف منظّـمـــی ..

بیــــا و یکبــار من را کامل نگاه کن!

----- به پـــایــان رسید! قلمـــم را میگذارم کنــــار....

بیاییـــد پایـــان این قصـــه را خودتــــان رقـــم بزنیــــد

بایـــد پایـــان قصــه ی دلتنـــگی ام ؛

مثــل همـــه ی قصـــه ها شیـــرین باشـــد....

کلاغ این قصـــه بایـــد به لانـــه اش برســد ...

و مــُرغ دلِ ِ مـــن به آشیـــانه اش ، بـــه آسمـــان ...

مــن از شمـــا یکـــــ آسمـــان می خـــواهــم ،

بــه وسعـــت نــگاه مهـــربانت!

سهــم مــن از این دنیـــا ،

تــنها بایــد همیـــن آسمـــان باشــد ...

مــرا هـــم آسمـــانی کنیـــد ...

باید روی خـــودم کــارکنـــم....

خــودی که بـــه درد "خــدا" نخــورد،

"بـــی خـــودی" ست!

بیخــــود نگــرد!

مخاطبـــی نـــدارد...

تمـــامی بغضهـــایم واگــــذار شد!

محدودیت کلام... بازهم پای پرانتـــزی درمیـــان اســت ( یــاعلـــی )...

جمعــش کــــردم! واســه هـــوایی شدنــم ببخشیـــد... التماس دعــــا

برگشتنی بودم خبرتون میکنم!

+ متـــن به هیـــچ عنـــوان کپـــی نشـــود! خواهشــــا" ...

نمی دانی ، بـــدان ...

مـثلــث کـربــلا ، سه ضلــع دارد :

◄ حســینـیان                    

◄ یـزیــدیـان                      

◄ وبــی تــفــــاوت هــــــا . . .

❖
❖❖
❖

نمــــی دانـی بــدان!

در ریخــتن خــون حســیـــن ،

【 بـی تـفـــاوت هــا 】  بیـش از یـزیــدیـان نقــش داشــتنـد!

از آب آوردن تا آب شدن...

ای مــشــکـــــ! تـــــو لـــا اَقــَل وفــــاداری کُــن

مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری کُـــن

مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اصـ❤ــغَـــر دادم

یــِکـــ جُـــــرعــــه بـَـــرای او نِـــگــهداری کُـــــن

ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم

« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـه ، آبــِروداری کُن...

از آب آوردن ،

تا آب شــــدن

داستان عبــاس علیه السلام است ....

کم آوردم...

وقتے مےگویم : بـرایم دعـــآ کن!

یعنے کم آورده ام.....

یعنے دیگر کـآرے از دسـت خودم براے خودم بر نـمےآید!!!!!

_ من بہ شهـآدت مـحتآج ترم تـآ زندگی!

پس ؛

برایم در این شبها آرزوے شهـآدت بر لب داشتہ بآش.

فقط 「「 *شهــ ـادت* 」」....

چہ بهـتر در کـــــــربـلـا .....

گواه عاشقـی...

دوست داشتن تــــــــــو .....


تنــــها گواه عاشقــــی در حیات و ممات است!


**** أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّ حُسَـــیناً ****

هر که حســین را دوست بدارد خداوند دوســـتدار اوست .....

ذکـر مـا کـرده کـه مـا ، ذکــــر مـدامــــش داریــــم ...