پا برهنـــه ...

پَـــر گرفتیـــم ولی باز بــه دام افتـــادیم،

شَــرط بی بـــال و پَــری بود نمی دانستیـــم...

راه را بـــایــد پـــا بــرهنـــه رفــت تـــا فهمـیـــد...

دستــانـم شـاید!

امـــا دلـم ، نمــی رود بــه نوشتـن .....

ایــن کلـمات بهـم دوختـه شـده کجـا ،

بغــض های مــن کجــــا !

ایـــن بـــار نخــوانـــده مــــرا بفـهـــــم... !

|| اﯾـﻦ ﺭﻭﺯﻫـــﺎ ﭘــُﺮ ﺍﺯ ﺳﮑـــﻮﺗـﻢ || ...

اینبار پشت جبهه را ما کارگردانی می کنیم...

 

زن که باشی می دانی

میان میدان چگونه بازی کنی ... هر نقــش را !

دختــر ... همســـر ... مــادر

و یا " رزمنده "...

اینبار پشت جبهه را ما کارگردانی می کنیم!

در راه مانـــده....

هرچه حواسـم را جمـع می کـنم؛، باز پَـرت می شـود در دیـارِ یـــــــار......

جــا مانـده ای یـا جـا مـــــانـده ام ؟

دیــگر چــه فرقــی می کنـد کجــا...

راستــــــــــــی رفیـق!

نیــمه راه آنــست کــه می مــــانـد یــا آنـکه مــــــی رود ؟؟!

در راه مانــــده ام.....