ایـــن مــَن و هجــــر تو و حــال ِ بـه هــَــم ریـختــه ام
رَحــم ڪــن بـر مــن و احـوال ِ بــــه هم ریـخــته ام...
می گوینـد؛ هــوا هــوای حسیــن...
می گویــــم: عـــــزا ،عــزای زینــب!
بیــنِ خودمـــــان باشـــــد؛
عزای من و تو اداوار است و کودکانه!
که نه دیده ایم آنچه زینب دید،
نه شناخته ایم حسینی را که زینــــب شناخت...
نـمـیـدانــ ــم.....
کـُجــــــا ؟
کـِــــــے ؟
کـُدام روز ؟
چــے شـد ؟
کـه یـادت ؛ از دَستـــــــم افـتـاد ......
و حـاصِـلَــش تمـام ِ زمـین خــــوردن هـایـم شُــد!
دلــَـم مـے خـواهـد آرام صـــ ــدایتـــ کنـم :
* اللّهُــــمـَّ یـا شــــاهـِدَ کُـلِّ نـَجْــــوـے *
و بـگـویـم :تـــ ـــو ، خـود ِ آرامـشـے !
و من ، خـ ـــود ِ خــــود ِ بیـقــ ــــــرارـے ......
گـاهی وقـتـهـا کـ ه بُـغـض هـا بـر دلــ ـت سنـگـینـی مـیـکـنـد
و دل ِ مـَـحـرمـی را نـمی یـابـی ،
شــایـد اگـر چـشمـانـت را بـبـنـدی
و در کـنـج ِ خاکـریـزی از خـاکـریـزهـای
شــرهــانی یـــا شــلـمـچــ ه بـیـتــوتــ ه کــنـی ،
کـمـی آرام شــوی ......
پ.ن: می دانــــی؟! بعضی کارهــا فقط از خواهـــرها بر می آیــد! مثــلا راه بیافتــند دنبال برادرشــــــان ...
+ قانون ِ پآیستگے ِ احوالَم خوب عَمَل مے کُند!
درد هآیم از بین نمے روند،
فقط
از نوعے به نوع ِ دیگر تَبدیل مے شَوند ؛
درد ِ دورے.....
درد دلتنگے.....
کـاش هـنوز بچـه های تخریب بودنـد و از مـیان ایـن هـمـه
مـیـن ضـد مـعـنـویـت، مـعبـری بـه سـوی سعادت و بـه سـوی خــــــدا
بـرایـمـان مـی گـشـودنـد...
چــه خیــال خــامــی؛
بــرای مــن کــه بــال نــدارم، رسیــدن بــه تــو
کــه آن همــه بــالایــی..... ای شهـــــــید......!