ای مــشــکـــــ! تـــــو لـــا اَقــَل وفــــاداری کُــن
مَـن دَســتـــ نــدَارَم ، تــــو مَــــرا یــــــاری کُـــن
مَـن وَعــــده ی آبــِـــ تـــو بــ ه اصـ❤ــغَـــر دادم
یــِکـــ جُـــــرعــــه بـَـــرای او نِـــگــهداری کُـــــن
ای مَــشـکــ ! نـِگه کَـن تــو بـــ ه بــــالای سَـرَم
« زَهــ ــرا »ســت نِــشـَستـه ، آبــِروداری کُن...
از آب آوردن ،
تا آب شــــدن
داستان عبــاس علیه السلام است ....
ایـــن مــَن و هجــــر تو و حــال ِ بـه هــَــم ریـختــه ام
رَحــم ڪــن بـر مــن و احـوال ِ بــــه هم ریـخــته ام...
می گوینـد؛ هــوا هــوای حسیــن...
می گویــــم: عـــــزا ،عــزای زینــب!
بیــنِ خودمـــــان باشـــــد؛
عزای من و تو اداوار است و کودکانه!
که نه دیده ایم آنچه زینب دید،
نه شناخته ایم حسینی را که زینــــب شناخت...