خـدایــــــا ...
بگیـر از مـن!
آن چـه ،
"شهـــادت"
را می گیـــرد از مـــــن ....
پشــیمونــم از این مسیـــر وارونــــه ،
از اینـــکه گــــم شــده خــونـــه ....
از اینــکه از ســـر خــــودم زیـــادم!
پشیــمونم ولی بـــازم دلـــم قرصــــه ،
یکـــی حالمــــو می پــرســه،
تو لحظـــه ای کــه شمـــع رو بـــه بـــادم ...
تـــو این شبهـــای ِ بــی خــورشیـــد...
تـــویـــی روشن تــــر از مهــتـــاب!
تــ ـــو تنــــها ناخـــــدای ِ مـــن،
تـــــو ایـن دریـــا منـــو دریـــاب...