سفـــره ِدل ...

 × الهی و سیّدی ذرّیتی و شیعتی و شیعة ذرّیتی و محبّی و محبیّ ذرّیتی ×

یعنــی می شــود مــا هـــم ...... ؟

بانـــو ! تـــو ببخشـــا که اگـــر صــورت مــن نیـــلی نیـسـت ،

پــِلک ســـالـــم دارم ،

بــازو و پهـلـــوی مــن بـــی درد اســت !

لیـــک چشمـانــم اگـــر بهـــر تـــو گریـــان نشـــود نـامـــرد اســـت ...

(امالی شیخ صدوق ص25 )

 بچــه هـا پـــای سفـــره ای کــه مــــادر ،

پهـــن کــرده اســت ، جمـــع می شونــد

|| مـــا را پـــای سفـــره روضـــهـ هــا نگــــه دار!  مـــــادر ... ||

پ.ن: کوچــه ای تنگــ و دلــی سنگــ و صــدای سیــلی ... وای مــادر

کوچه ای تنگ و دلی سنگ و صدای سیلی...

تاریــخ قتـل امام حسن(ع) ، فاطمیــه بــود!

یــادم نمی رود چـه در آن کوچـه ها گذشت

من غرق خنــده حیـف غمی جان فزا رسیــد

بـا مادرم که یاس تــر از هر فرشتــه بــود

رد میشدیم تا که بــه ما بی حیــا رسید

دیوار سنــگ و سطح زمیــن سنــگ و کوچه سنــگ

نامرد سنــگ و با دل سنــگش بـه ما رسیــد

دست سیـاه از سر من بــی هوا گذشت

دستـی بــه روی مادرمـان ...