قــرار ما یک سفرکربلا...

بگـــذار دلــــم ســـر به بیــــابان بگـــذارد

دیوانـــگی مــن به کســـی ربـــط نـــدارد !

آنـــجا بســـاطِ کُـــشتنِ عــــاشق فـــراهــمـ است...

_ غلامحسیــــن ؛

یعنی اربـــاب و مـــولامـــون امام حسیــــن علیه الســلام هستـــن ...

_ امیــــر حسیــن ؛

یعــنی امیــــر و ســرورمـــون امام حسیـــن علیه الســلام هستـــن ...

ممکنه "غـــلام" پیــــروی از اربــــابش نداشـــته باشه ؟!

ممکنه "مامــــور" اطاعـــت از امیــــرش نداشـــته باشه ؟!

_ نگاهــــی به زندگــی خـــودم مینــــدازم و بـــه خــــودم می گـــم :

بینـــی و بیـــن الله ،

در زنــــدگی "امیـــرحســـین و غــلامحـــسین" بودم،

یا غلامیــــزید و امیــــر یزیـــد نفــــس ....

کم آوردم...

وقتے مےگویم : بـرایم دعـــآ کن!

یعنے کم آورده ام.....

یعنے دیگر کـآرے از دسـت خودم براے خودم بر نـمےآید!!!!!

_ من بہ شهـآدت مـحتآج ترم تـآ زندگی!

پس ؛

برایم در این شبها آرزوے شهـآدت بر لب داشتہ بآش.

فقط 「「 *شهــ ـادت* 」」....

چہ بهـتر در کـــــــربـلـا .....

گواه عاشقـی...

دوست داشتن تــــــــــو .....


تنــــها گواه عاشقــــی در حیات و ممات است!


**** أحَبَّ اللَّهُ مَن أحَبَّ حُسَـــیناً ****

هر که حســین را دوست بدارد خداوند دوســـتدار اوست .....

ذکـر مـا کـرده کـه مـا ، ذکــــر مـدامــــش داریــــم ...

رقیب...

وتـو تَنهــــا معشوقـی هستـی،

کـه دیگـر عاشقانـت را رَقیــــب حســــاب نمی کنــــم......

خــُــوش آن دَمــ ـی که

مــَــن باشــَم ُ .... 

حــَـرم باشـــدُ....

اربـــابی مِــهربـــان .....

هـــــــوای کربلا...

هــــوای کربـــلایت دستـــ سنگینی داشت!  این را وقتی زد به ســـرم فهمیدم...

هـــوای حُـــســیــن ، هـــوای حَــــرمـ ، هـــوای شبــــ جمـعـه زد بـه سَـــرَم...

مــــــــــا که ندیدیم ؛ فقط شنیـــــــدیم ...

حســـــرتــــــــــــــ کشیدیم ...