بـــار کـــج ....

× العجـــل العجـــل یـــا مــولای...×

مــن به چشــم هایــم صبــوری آمــوختــه ام... سالهـاسـت !

تو اما می شود ،

گام هــایـــت را کمــی تنــدتـــر... ؟؟

من هــم دخیل ببندم دلـــم را ، آقا در راه مانـــده ام ...

امشـــب تمـــام تــــوسل ها را ، تمام اشفــعی لنا ها را ،

به شــوق دیـــدنـــت... به شــوق نگاهـــت...

به شــوق دعاهــایت ... به شوق أمــن یجیـــب هایت...

زمـــزمـه می کنــم آن هــم با دلی شکســته ، مضطـــر !

من بـــار کجــــم! تـــو به منـــزل می رســانی ام...

فقط کمــــی ...

فقط  کمی ...

کمی عطـــر زعفـــران ،

کمـــی رزق حضـــرتی ،

چنـــد رج تسبیــــح شــاه مقصــــود ،

و چنـــد دانـــه فیــــروزه شیــــخ شوشـتــــری ...

دلــــــــــم... حـــــرم می خواهـــــــد!

فقــــط کمی ...

یک کُنـــج می خواهــــد از نوع ایــــوان مقصــــوره برای گفتــگوهای خصــــوصی ...

راستـــش ، دلم عشـــق می خواهــــد ...

اصلاً دلــــم یک امـــام می خواهــــد !

همه را انــــکار می کنـــم ، دلـــم تــــو را می خواهـــد ،

امـــام مــــن ...

دستـــان ِ تهــــی ام را دخیـــل پنجـــره فـــولادتـــان می بنــــدم

نمی گویــــم راه نشــانـــم دهـــید ،

در راه مانــــده ام !

دستــانــــم را گرفتــــه و در راهــــم آوریــــد ...

دخیل...

خدایـــــا !

دخیل میبندم

نه آن که گره بگشایی، نه!

که رهایم نکنی…..