اقبــال عجـــم بـود ،
قـدم رنـجــــه نمــودیـــد !
یـک فــاطـمـه هـــم ، قسـمــت ایــران شُـده بــاشـد ...
بـَر خــود ببـال و از آن دستــه دخـتـرانــی بـاش
که پیـامـبـر .ص. دربــاره آنــان چنیــن فــرمــود :
_ چــه خـُــوب فــَـرزنــدانــی انـــد ؛
×دختـــران محـجـوب ×
دختـر یعنــی بـَـرکت و رحمــَت ، یعنــی شــادی و نـــور !
و خـــداونــد تنـــها تـــو را ، لایــق ایـن نعمــت دانـستـــه ...
. پــَس قـــَدر بــدان .
+ میـلاد حضـرت معصـومه.س. و روز دختــر ، تبریـک !
صحبــت مصـونیــت و محـدودیــت ،
بـمانــد بـــرای حـداقلــی هـــا ...
× چــــادر × ؛
|| محبــوبیــت || اســت !
وقتــی دست هـایــت را ، نــَذر مــرتـب کــردن حجــابــت می کنـی ،
وقـتــی چشمهــایــت را، بـــَر حـــَرام می بـنـــدی ،
وقتــی پـــاکی وجـــودت را، از نــگاه‌هــای چـرکیــن مـی‌پــوشـانـــی ؛
آن وقـت پیشـکــش ِتــوســت بلنــدای آسمــان هـــا !
کـه حجــابــت آسمـان است
وتـــو ، از جنــس مــاه ...
خیال تاج بنـــدگی را از سرت بیرون کن!
اگر حیا در وجودت نهادینه نشده،
اگر در کلامت، نگاهت، رفتارت، حیــــا و وقار نباشد ؛
چادر تو تکه پارچه ای مشـــکی بیشتر نیست...
