قال الله عزّوجلّ:
ای فرزند آدم! خودت را محو بندگی من کن تا دلت را پر از بی‌نیازی کنم
کافی 2/83
أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ
نسیم دانه از دوش مورچه انداخت؛
مورچه، دانه را دوباره بر دوشش گرفت و رو به خدا گفت :
گاهی یادم می رود که هستی؛
کاش بیشتر نسیم بوزد …
خدایـــــــا به امیـــــــد خـــــــودت ، نه بنـــــــده هاى
بیخـــــــودت
