خیــالت جمـــع ...

وقتی عقـــل، عاشـــق شود ...

عشـــق، عاقــــل میشود و ...

"شهیـــــد" میشوی !

• شهید دکتر مصطفی چمران •

خیـــالت پهـــن اســـت دور و بــــرم ، خیــــالت جمــــع ....

مَحــــرم ...

با صمیمــیـّت

هیچ نـامـحــــرمی ،

" مَـحــــــرم " نمی شـود ...

چه زیــــرکانــهـ ،

در مقـابــل تـــوطئـه هــای کــاخ ســفیــد ،

کــاخ سیــــاه خـودت را بنـــا کـــــردی ...

نــگفـــته بــودی 

اهـــل سیـاسـتــی !!!

عاشـــق شــده ام ...

اینجــــا ، تمـــام دلتنـــگی هـــای مــــن

بــــاران مــی شــونــد ....

مـــن نــه شاعــــر شـــده ام ؛ نـــه اندیـــشمنـد!

مـــن ،

عاشـــق شـــده ام....

می دانـــم عشــق کـــور است و کــَــر!

ولی عشـــق به کربـــلایِ تــــو

هــــم بینـــایم میکند و هــم شنـــوا ...

مجنـــون قصـــه ی مـــن ...

مجنـــون قصـــه هـــایـــم شـــو،

تــ ـــو که "خــــدا" ،

لیــــلی قصــــه ات شــــده اســـت...

نــــوکر ...

روز محشـــرم از همـــه جــــداســـت،

صـورتـــــم بـــرات خیلـــی آشنـــاسـت !

خـدایـــی بیـــا بــه همـــه بگـــو ،

ایـــن یـــه نــوکرِ حسابـــش بــــا مــاســـت ....

بگیـــر دستهایـــم را ...

_ بگیـــر دسـت هـایـم را ...

   تـا زمستـــــان ،

   از حافـظـه ی انگشتـانـم ،

   پـاک شــــود !

وطـــن مـــادری ...

مـــی روم ...

پشت ســــرمـ آب نریــــز ای مــــادر!

وطـن مـادری آنـجـاسـت ، چـــــرا برگــــردمـ ؟!

_ دیـگر نمی نـویسـم !

خـودت بخـوان ...

رحـمی به دلِ مــــا بنـمـــا  ، ای نظـر انـداز جـهان ... 

دست ِ بــــزَن ...

آنـکه از هیـبـت نــــام تـو تنـش می لـرزیـد ،

رفتـی و دسـتِ بـزن بعـد تـــو پیـدا کـرده ...

آشفتـــه ام ...

دستـی بـه زلـف دستـه‌ ی زنجـیـر زن بکـش ....

آشـفتـه‌ام! میـان صـــفوف منظّـمـــی ..

بیــــا و یکبــار من را کامل نگاه کن!

----- به پـــایــان رسید! قلمـــم را میگذارم کنــــار....

بیاییـــد پایـــان این قصـــه را خودتــــان رقـــم بزنیــــد

بایـــد پایـــان قصــه ی دلتنـــگی ام ؛

مثــل همـــه ی قصـــه ها شیـــرین باشـــد....

کلاغ این قصـــه بایـــد به لانـــه اش برســد ...

و مــُرغ دلِ ِ مـــن به آشیـــانه اش ، بـــه آسمـــان ...

مــن از شمـــا یکـــــ آسمـــان می خـــواهــم ،

بــه وسعـــت نــگاه مهـــربانت!

سهــم مــن از این دنیـــا ،

تــنها بایــد همیـــن آسمـــان باشــد ...

مــرا هـــم آسمـــانی کنیـــد ...

باید روی خـــودم کــارکنـــم....

خــودی که بـــه درد "خــدا" نخــورد،

"بـــی خـــودی" ست!

بیخــــود نگــرد!

مخاطبـــی نـــدارد...

تمـــامی بغضهـــایم واگــــذار شد!

محدودیت کلام... بازهم پای پرانتـــزی درمیـــان اســت ( یــاعلـــی )...

جمعــش کــــردم! واســه هـــوایی شدنــم ببخشیـــد... التماس دعــــا

برگشتنی بودم خبرتون میکنم!

+ متـــن به هیـــچ عنـــوان کپـــی نشـــود! خواهشــــا" ...