روضــه هــای شبــانه ...

بنـــویسیــــد

شمــــــــــــــار ِدرد و دل

نــامحـــــدود ....

دوبــاره کـــرب و بـــلا گفتـــم و دلـــم لــرزیــد ،

خـــودت کمـــک کـــن و بـاقــی ِ روضـــه را بنـویــس ....

خــواب و خیــال ...

کـَــرم بُکـــن ،

که ببیـــنم شبـــی بـــه خـــواب و خیــــال ...

بـــرای عاشـقـتــــان

در کنـــارتـــان جائیـــست ...

قـــدم به قــدم ...

ﻓﯿــﺾ ﮔﺪﺍﯾـﯽ ﺗــﻮ ﺑــﻪ ﻫـﺮ ﮐــﺲ ﻧمی رﺳـــﺪ؛

ﺑـﺎﯾـﺪ ﮐــﻪ ﺯﯾــﺮ ﻧــﺎﻣـــﻪ ﺍﺵ ﺍﻣﻀـــﺎ ﺷـــﻮﺩ :

|| ﺣﺴﯿـــــﻦ .ع. ||

×× ان یجــعلنــی معــکم فـــی الدنیــــا و الاخــــره ××

بنـــا گــذاشتـــه امســـال را

قــــدم بــه قـــــدم ،

به تـــو نــزدیــک شـــوم!

عاشـــق شــده ام ...

اینجــــا ، تمـــام دلتنـــگی هـــای مــــن

بــــاران مــی شــونــد ....

مـــن نــه شاعــــر شـــده ام ؛ نـــه اندیـــشمنـد!

مـــن ،

عاشـــق شـــده ام....

می دانـــم عشــق کـــور است و کــَــر!

ولی عشـــق به کربـــلایِ تــــو

هــــم بینـــایم میکند و هــم شنـــوا ...

خلاص...

سفینــه النجاة ! طوفـــــان یـعـنــی دلـــم کــه بــرایــت تـنـــگ شــده.....

دردت فقــــط به حسیـــن دوا شـــود ، خــلاص ...

اصلاً این دل،

ساختہ شده براے رآھــــ نیــامدن!

" صلاح نبوده است لابُد " را، دیگر حالے اش نمے شود ....

·٠•● مے خواهم مسآفرت باشم ....

هـــــــوای کربلا...

هــــوای کربـــلایت دستـــ سنگینی داشت!  این را وقتی زد به ســـرم فهمیدم...

هـــوای حُـــســیــن ، هـــوای حَــــرمـ ، هـــوای شبــــ جمـعـه زد بـه سَـــرَم...

مــــــــــا که ندیدیم ؛ فقط شنیـــــــدیم ...

حســـــرتــــــــــــــ کشیدیم ...