خــالق جــامعه الکبـیره ..

× وَ بِکُمْ یُنَزِّلُ الْغَیْث ×

 

و بــه خـاطـــر شمـــا بـــاران فــــرو می ریـــزد ...

یا امـــام نقــی علــیـ ه الســلام !

بـــرای یــادت فقــط سه بهـــانه داریــم :

ولادت ... اهـــانت ... شهـــادت ...

یــا غایــة آمــال العــارفیــن ...

× إِلَهِی لا تَرُدَّ حَاجَتِی وَ لا تُخَیِّبْ طَمَعِی وَ لا تَقْطَعْ مِنْکَ رَجَائِی وَ أَمَلِی ×

بعضی ازسجـــده هـــا ،

ذکــــر نمی خـــواهــــــد

اشک کافــی اســـت بـــرای وصـــال یــــار...

پنجـــــره را بـــــاز کــــن،

همــــه چیــــز را بـــ ه بـــاد گفتـــه ام ...

|| نوشتـــــه هـــایـم بغـــض ِمکتــــوب اســـت ||

پ.ن: التمـــاس دعـــا

گـــدای فـاطمـه (س) ...

× فــاطمــة بضـعـــة منّـى ، مــن ســرّهـــا فـقـــد ســرّنــى

ومـــن سأهـــا فقــــد ســأنى، فــاطمـــه اعـزّ البریّة علىّ  ×

پیامبر اکـــرم (ص)

فاطمه پاره تن من است. هر که او را شاد سازد، مرا شاد ساخته

و هر که او را اندوهناک کند، مرا اندوهناک کرده است.

فاطمه از همه مردم پیش من عزیزتر است.

حکــــــ شده با خط حیــــدر ،

روی درهــای بهشت ....

اولویت هست اینـجـــا

با || گــدای فـاطمــه .س. ||

دنیــا به کــام تلــخ ِمـــن ، امشب عسـل شده است

شیرین شده است و ماحصلش این غزل شده است

میــم مثــل مــادر ..

واحــد انــدازه گیــری دلشــوره ی مــادرم :

  × آیـــه الکـــرسی بـــردقیـقــه ×

مــــادر...

روسـری ات را بـــردار !

بگــذارتــا ببیـنـــم بــرشب ِمــوهـایت ،

چنــد زمستـــان بــرف نشستـ ه

تـا مـــن بــه بهـــاررسیــــده ام ؟

پ.ن: خیــلی ســاده ، تبریـکـــ بــ ه همـــه ی مـــادرا ...

رهــایی

× یــا لَیتَـنــا کُنــا مَـعَـک  ... ×

آقــــا جــان ! یـا بـن الحَـســن !

ای کـاش ، بـرای تــــو بـاشـم

عـاشـقـانِ تــو طـلـب || رهـایـی ||  نـدارنـد ...

هیـچ کــس از || عشــق || ،

سیـــراب نمی شـــود !

رســم ِ عــاشقـــی ،

عطــش اســت ، عطــش ...

پ.ن: امـــــروز ، بــی تـــو  دَم دارمـ

عـــزادار ...

آســـمان هـــم

امشب عــزادار تــوســت

مـــادر مــاه منیــر هــاشـــمی ...

دعـای ام البنین ِ که شـدم نوکـر عبـاس .ع.

همـه مـادرای عـالـم فـدای مـادر عبـاس .ع.

عبــاس اگـــر نیـست امشــب

بــــرای تـــو سیــاه بپــوشد ،

نـــوکـران سقــا کـ ه هسـتند

پ.ن: تسلیــت

مستـــتر ...

ایــن صیغـــه های صـــرف افعـــال هـمـ

حکایـــت جالبے دارنـــد !

مثـــلا :

|| مفــــرد مذکـــر غـائـــب || ،

تـــازه ضمیــــرش هـــمـ مستـتـــر اســت

یعـنے پنــهــــان ...

شــب اســت و

در بــهـ در کوچــــه هــای پــُر دردَم ...

فقیـــر و خـستـــه !

بـــه دنبـــال گــُم شــده امـ می گـــردم

اسیــــر ظلمتــــم ...

ای مــــاه ! پس کجـــا مـانــــدی !؟

مـــن بــــهـ اعتبــــار تــــو فـانــــوس نیــــاوردمـ ...

بـه نــام ِ مــادر ...

بسـم الله الرحــمن الرحیــم

اولین پست سال 1393 :

|| بــــه نـــام مـــادر ||

بـه دادش نرسیـدنـد ،

هیـچ کـدام از همسایـه هایی که

یـک عُمـر به حکـم  ِ

× الجــار ثـُـــمَّ الــــدّار ×

اول برای آن هـا دعـا کـرده بـود ...

هیــزم آورده کـهـ آتــش بزننــد ایـــن در را ،

پشت در حضـرت زهــراسـت.س.خـــدا رحـــم کنـــد ...

بهــــار فـاطمــی ...

استجــابـت دعـــای تــوست ،

کــه امســال با || فاطمیـــه || اَحـسَـنُ الحـــال داریــم

صورت نبست بر دل ما کینه کسی ، آیینه هرچه دید فراموش میکند

دلــت را بتـکـــان !

غصــه هایت که ریخــت ، تـــوهم همـــه را فــرامـــوش کــن .

دلـــت را بتـکــان !

اشتبــاه هایــت وقتــی افتـــاد روی زمیـــن ،بگــذار همانجـــا بمـانــد ...

فقـــط از لابه لای اشتبـــاه هایــت یکــــ تجربـــه را بیـــرون بکــش ،

قـــاب کــــن و بــــزن بــــهـ دیـــــوار دلــت !

دلـــت را محـکــــم تـــر اگـــر بتـکانـــی

تمـــام کینــــه هایـــت هـــم می ریـــزد

و تمـــام آن غـــم هـــای بـــزرگ و همـه حسرت هــا و آرزوهـایــت …

حـــالا آرام تـــــر ...  آرام تـــر بتکــــان !

تــــا خـاطــــره هایـــت نیفتــــد ،

تلـــخ یـــا شیــریــن ، چه تفـــاوت دارد ؟!

خاطــــره، خـاطـــره ســت !

بایـــد بـاشــد ، بــایـــد بمــانــــد …

کلمـــات رژه مـی رونــد در ذهنــم عملیــاتـی جـدیــد در پیـش است ...

درد.ن: مـــادر بهــانه همــه عاشقــانه هـاست ! مــادر کــهـ خــانه نیسـت کجــا عیــد می شــود ؟!

بغض.ن: هفــت سیـن اَم ، "س" سیمــای تــو را کــمـ دارد آقـــاجــان ...

پ.ن: خـدایــــا کمکــم کــن دیــرتـــر بــرنجـــم، زودتــــر ببخشــم، کمتـــر قـضـــاوت کنـــم ...

+

التمــــاس دعـــا

حصـــار اَمــن ...

خـانــه هـا بــا ولایــت تــــو ، در حصــاری امن است

امـــا این روزهـــا خـــانــه ی تـــو ،

بــه جــرم دفــاع از ایــن حصــار ،

بـــرای بـانـویــت نـا امــن ...

فـکـــر مـی کنـــم بـا خــودم

آن مـیــخ چــه هــا کـــرد بـا دل عـلــی .ع. ؟

نـامــرد هــا مـی خـواستنـــد بـا یـک مـیـــخ ،

بــه دو دل  بـزنـنـد ...

+ همه خــواب و عـلی .ع. بیــدار ، سرش بـنهــاده بــر دیـوار

    بگــــریـــد از فـراق یـــار ،  ولـــی آهســتــه آهســتــه ...