خـــــدایا !
خسته ام از فصل سرد گناه و دلتنگ روزهای پاکم …
بارانی بفرست ، چتر گناه را دور انداخته ام!
خـــــدایا !
من دلم قرصه ، کسی غیر از تو با من نیـــست!
خیالت از زمین راحت که حتی روز روشن نیست
کسی اینجا حواسش نیــــست که دنیا زیر چشماته
یه عمره یــــادمون رفته زمین دار مکافاته ...
فرامــوشم شده گاهی کـه این پــایین چه ها کردم
یــه روزی بــاید از اینـــجا بازم پیــش تـــــو برگردم
خــدایــا وقـت برگشــتن یکـــم با مــن مــدارا کــن
شنـــیدم گـرمه آغوشـــت اگر میشــه مــنـم جــا کــن
نه آن قدر پاکم که کمکــــم کنی و نه آن قدر بدم که رهـــایم کنی …
میــــــــان این دو گمم !
هم خــــود را و هم تــــــو را آزار میدهم …
هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنـــــــــی باشم که تو خواستی و
هــــــرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهـــــــایم کنی …
آنقدر بــی تو تنهــــــا هستم که بی تو یعنی هیــــچم
"من هیچم و تو در تمامِ هیچِ من همه ای "
خـــــــــدایا هیــــــــچ وقت رهـــایم نکن…
