از تـــرس اینـــکه بــاز تـــو را آرزو کنـــم
خــطـ میکشـــم به دلخــــوشےهرزیــارتی
دستـــے به لطــــف برسراین شعرها بکش
من شاعـــر نگــــــــاه تــوام ناســــــلامتے
گاهی دلـــــم یک جای دنج میخواهد ...
جایی شبیه صحن های حرمت ، من باشم و بغضهایِ نشکسته....
چه غبطه ای میخورم به آن کبوتری که دلتنگی هایش را با شما سهیم است
دل را به دست پنجره ی فولاد می دهم،
اینجا برای هر دل بسته، کلید هست ...
دلــم بلیــط مشــهـــد مـی خــواهــد
ترجیحـاً بـدون بـازگشــت ...
عشــق بــــازی میکنم با نـام او
شهید حاج مجید پازوکی
مثل همیشه آخر حرفم و حرف آخرم را با بغض میخورم...
باشد برای روز مبـــــــــــــــادا....
مثل یک اتفاق خوب.....،
بیا بیفت در زندگیــــــــــــــــم.....!
اینجا صدای پا زیاد مـــیشنوم ، امـــا...
هـیچکدام تــــــو نیستــــی !
" دلـــــم "
خودش را خوش کرده به این فکر که شاید،
"پا برهـنه " بیائی....
بسم الله الرحمن الرحیم
سلام،
رسم آغاز است...
رسمی جاودانه...نانوشته ، شروع اشک ریزان افکارم...!
ادعایی در ثبت ندارم...ادیب و عارف نیستم ، بسیار خطا کرده و خواهم کرد...
آشفته ام...رها از قیود...درویش وار زیسته ام...چون بید مجنون...بدنبال سایه ام نگردید...
پس ای کسی که رهگذر وار مرا نظاره میکنی،
بدان شاخ و برگم تو را از تیغ آفتاب در امان نمی دارد زطوفان و غرش آسمان لاجوردی...
نفرین مرا نمی گیرد و عمریست در برگریزان همیشه بهارم زیسته ام...
بی نیاز بی پروا و عاری از ترس...
من هیچ نیستم...
