بغض رمضان...

رمضـــــان آمد...خدا کنه که ما به خود بیایـــم!

نان دین خوری و بنده دنیایی؟ تو بدان که عاقبت رسوایی

گناه رفته در چشمــــم

خـــــــدا دارد فوتــــ می کند! این اشک ها بی دلیل نیست.......

با نزدیک شدن ماه رمضون این سوال دوباره برام پیش می آید:

" خدایا فرو دادن این همه بغض روزه را باطل نمی کند؟؟؟ " 

***یـاحبـیبـــ مـن لا حبیـبـــ لـه***

 ای آنکـه همـیشه دوســـتم بـودی....

فقـط خواسـتم صـدایت کنـم، همیـن!!!

بقیـه حـرف ها بـماند سـر نـمــــــــاز......

من و شما دونفره.

سرنماز که هستم مدام فکرم می ماند پیش وبلاگم!!

اما وقت نوشتن از خدا می نویسم.. .به گمانم خدا هم مرا پشت کامپیوترم بیشتر دوست داشته باشد

تا سر سجاده!! 

دعـا کـردن هـم گـاهـی جرئـت مـی خــواهـد...

خـدایــــــــــا ببخش گـسـتـاخـی ام را!

***** الـلـهم الـرزقـنـا تـوفیـق الـشهاده *****

پی نوشت:  التمــــــــــــا س دعــــــــا

همگانی...

قال الله عزّوجلّ:

ای فرزند آدم! خودت را محو بندگی من کن تا دلت را پر از بی‌نیازی کنم

کافی 2/83

أَمَّن یُجِیبُ الْمُضْطَرَّ إِذَا دَعَاهُ وَیَکْشِفُ السُّوءَ

نسیم دانه از دوش مورچه انداخت؛

مورچه، دانه را دوباره بر دوشش گرفت و رو به خدا گفت :

گاهی یادم می رود که هستی؛

کاش بیشتر نسیم بوزد …

خدایـــــــا به امیـــــــد خـــــــودت ، نه بنـــــــده هاى بیخـــــــودت

راه...

مدونا به " نــــادر" جایزه گلدن گلوب می دهد ،

اوباما به " مصطـفـــی " بمب مغناطیسی !

عجب روزگاری این روزها همه هدیه می دهند...

فرقش بین ( این ) و ( آن ) است فقط و فرق بین این و آن *راهشان * است!

حالا تو تصمیم بگیر:

"جدایی نادر از سیمین "هنر می خواهد یا  " جدایی  پســــر از پـــدر "؟!

قطاری به سمت خدا می رفت...

در بین راه توقف کرد .مسافران پرسیدند:چرا توقف کردیم؟

گفتند: اینجا بهشت است!

همه پیاده شدند جز عده ای کم.

گفتند:چرا شما پیاده نشدید؟ گفتند:

مقصد ما خداست نه بهشت

برای خودم: خدایــــا...    آسمانت چه مزه ایست؟!     من، تا به حال فقط زمین خورده ام!

واسطه...

 

من فقط یک واسطه بودم!

دل را خـــــــــدا داد

و تو بردی آقا جان...

هرچند که دیـــر یادمـــان افتــادست

اینکه تو نیامــــدی دلیلش سادست

ما تا ســـر کوچه آب و جـــارو کردیم

گفتیــم بیــــــا جهـــان ما آماده ست

 

                                  

می بارند آسمان و یاد تو!

یاد تو که بند نمی آید، تا مرا به گِل ننشـــاند...

بی ربط نوشتم: این روزهــا همـه ناقـص الخلقــه اند! هیچـکس "دل و دمـاغ" نــدارد .....

اغفرلنـــا...

 تـسبـیـحــتـــ را محـکم نـگـه دار و قـسمـش بــده

الــهــــی بـــحـق حـــجــتـکـــــ ، اغـفـرلـنــــا ......

 

تو همیشه ابتدای من بوده ای سر آغازِ تمام ِشروع هایِ دوباره ام...

من خودم را،بغض هایم را،دردهایم را،دلتنگی هایم را....

تلخی ها و کابوس هایم را... و هر آنچه مرا از "مــــن" دور کرده است

به مدد دستهای تو...کنار زده ام و از نو آغاز کرده ام!

...دلم گریستن میخواهد و ...سکوت!

و تو را که نگفته همه چیز را میدانی...

               

 

  خـــجالت کشــــیده اے تـــا کنــــون ... ؟


از آن خـــجالت ها که ســــرخ میشوے ...


میسوزے در حـــرارت ِ شـــرم...


صورتت را میپـــوشانے ...


تاب ِ نگاهــش را ندارے ...

خدایا ازت خجالت می کشــم

خدایـــا...

خـــــدایا !

خسته ام از فصل سرد گناه و دلتنگ روزهای پاکم …

بارانی بفرست ، چتر گناه را دور انداخته ام! 

خـــــدایا !

من دلم قرصه ، کسی غیر از تو با من نیـــست!

خیالت از زمین راحت که حتی روز روشن نیست

کسی اینجا حواسش نیــــست که دنیا زیر چشماته

یه عمره یــــادمون رفته زمین دار مکافاته ...

فرامــوشم شده گاهی کـه این پــایین چه ها کردم

یــه روزی بــاید از اینـــجا بازم پیــش تـــــو برگردم

خــدایــا وقـت برگشــتن یکـــم با مــن مــدارا کــن

شنـــیدم گـرمه آغوشـــت اگر میشــه مــنـم جــا کــن

 

 

 

نه آن قدر پاکم که کمکــــم کنی و نه آن قدر بدم که رهـــایم کنی …

میــــــــان این دو گمم !

هم خــــود را و هم تــــــو را آزار میدهم …

هر چه قدر تلاش کردم نتوانستم آنـــــــــی باشم که تو خواستی و

هــــــرگز دوست ندارم آنی باشم که تو رهـــــــایم کنی …

آنقدر بــی تو تنهــــــا هستم که بی تو یعنی هیــــچم

"من هیچم و تو در تمامِ هیچِ من همه ای "

خـــــــــدایا هیــــــــچ وقت رهـــایم نکن…

 

توبه...

وَ هُوَ الَّذِى یَقْبَلُ التَّوْبَةَ عَنْ عِبَادِهِ وَ یَعْفُواْ عَنِ السَّیَِّاتِ وَ یَعْلَمُ مَا تَفْعَلُون

 

و اوست کسى که از بندگانش توبه می ‏پذیرد و از گناهان

در می ‏گذرد و آنچه را که می ‏کنید، می ‏داند.

سوره شوری آیه 25

توبه بر لب شبحه بر کف دل پر از شوق گناه

معصیــت را خنــده می آید ز استغفـــارمـــــا

دخیل...

خدایـــــا !

دخیل میبندم

نه آن که گره بگشایی، نه!

که رهایم نکنی…..

خداوندا...

بار خداونـــدا !

از خوی های ناپسند ، کردارها و خواهش های زشت به تو پناه میبرم

خداوندا! فراخ ترین روزی رسانی ات را برمن هنگام کهنسالی

و واپسیــن سالهـــای زنـــدگی ام قـــرار ده .

تنگدستی ، سلامت و امنیت در دین را روزی من ساز

و در تنگناهای مرگ  و بی خود شدن های آن یاریم کن.

خداوندا! همان گونه که کالبد مرا زیبا آفریدی ،

خوی مرا نیز زیبا بگردان .کج رویم را بر من ببخش ،

نادانیم را و گزافکاریم را در کاری که آهنگ آن کرده ام...

 

محراب...

مـرا غــرض ز نمـــاز آن بود که پنــهانـــی

حدیــث درد فـــراق تـــو بــا تـــو بگــذارم

وگرنه این چه نمـــازی بود که من با تــو،
 
نشسته روی به محـراب و دل به بازارم ؟