× این السبب المتصل بین الارض والسماء ×
کجاست آن کسیکه وسیله حق بین آسمان وزمین است ؟
فرازی از دعای ندبه
ساقـی بـیا کـه هـاتـف غیـبـم بــه مـژده گفـت :
بــا درد صـبــر کــن ؛
کـه دوا مـی فــرستمــت ...
از تـو گفـتن هـا ، بـه تیــراژ بـی نهـایـت چـاپ مـی شـود !
مــی رود کـتابــخانــه هــا ...
عمــل کـردن امــّا هنـــوز ؛
در انبـــارهــای غفـلـت
خاک کــج فـهمــی مـی خــورد !
پ.ن: امـان ز لحظـه غفـلت ، کـه شــاهــدم بـاشی ....
× فی مَشارِقِ الاَرْضِ وَ مَغارِبِها سَهْلِها وَ جَبَلِها وَ بَرِّها وَ بَحْرِها ×
بــایــد ایـستـــاد و
دوسـت داشتـنــت را ؛
در مقابــل همـه ی دنیــا فـریـاد زد !
بــه هــر کــه مـی رسیــم می گوییــم :
_ التـمـــاس دعــا _
بـه شمــا بــا التمــاس می گـویــم :
× التـمـــاس نـگــاه ×
دعـــا کــه دیـگر جـــای خــود دارد ...
× اَینَ المُـرتَجــی لِاِزالَــةِ الجَـــورِ وَ العُـــدوانِ ×
برای آمــدنـت کــدام سنــد تــاریــخ را بـایــد واسطــه کــرد ؟!
دستهـــای بستـــه حیـــــدر ،
یا پهـلــوی شکسـتــه مــــادر ... !؟
عــرض تبــریـک آقـــا و کمـی بــی تــابـی !
ای نفــس ها بــه فـــدای کف نعلیــن شما ،
انـــدکی تنـــد قـــدم بــرداریـــد ...
|| به شعبـان می رسـی دلتنــگ، شــادان، نیـمــه جــان، زخمــی
دوبــاره بـایـــد آدمـ شـــد، دوبـــاره بــایـــد آدمـ شـــد ... ||
پ.ن: گشـایـش همــ ه گرفتــاری هــا در × امــر فـرج × اسـت.
_ افکـار عاشـقانـ ه ام را جمـع می کنـم، دسته گلی می شود شبیه تــو ، برای تــــو ...
_ بیــا تا جـــوانم ، بـــده رخ نشـــانم .....
نیــازی بــه استخـــاره نیــست !
هر وقـت بـــه شمـــا فکـــر می کـنــم،
× خـــوب × مــی آیـــد، یـــا بقیـــه اللــه ....
دل نوشت: آرزو کـه بر جـــوانـان عیب نیــست ! چنـــد هفتــه دیگـــر، نمــاز واجـــب می خــوانـم
به امامت امـــام زمانـــم قربة علی الله ...
× وامّا بَعد فَحَیّ هَلا٬ فَاِنَّ النّاس یَنتَظِرونَکَ لا‌‌رایَ لَهُم فی غَیرکَ فَالعَجَلَ ثُّم العَجَلَ العَجَلَ ×
بیـا که مــردم چشم به راه ِتــوهستنــد
و بــ ه غیـــرازتـــونظـــری نــدارنــد ،
بشتـــاب... بشتــاب... بشتــاب...
بخشی از نامه کوفیان به امام حسین .ع. نفس المهموم.ص.۴۲
تــو بخـواهـــی ،آدم می شـــوم !
خــودم بــارهـا خـــواستــم
امّـا نشـــد ...
هــم اکنــون || دلتنگی ام || در اوج ِ اوج اسـت ...
× یــا لَیتَـنــا کُنــا مَـعَـک ... ×
آقــــا جــان ! یـا بـن الحَـســن !
ای کـاش ، بـرای تــــو بـاشـم
عـاشـقـانِ تــو طـلـب || رهـایـی || نـدارنـد ...
هیـچ کــس از || عشــق || ،
سیـــراب نمی شـــود !
رســم ِ عــاشقـــی ،
عطــش اســت ، عطــش ...
پ.ن: امـــــروز ، بــی تـــو دَم دارمـ
شــب اســت و
در بــهـ در کوچــــه هــای پــُر دردَم ...
فقیـــر و خـستـــه !
بـــه دنبـــال گــُم شــده امـ می گـــردم
اسیــــر ظلمتــــم ...
ای مــــاه ! پس کجـــا مـانــــدی !؟
مـــن بــــهـ اعتبــــار تــــو فـانــــوس نیــــاوردمـ ...
× اَلسَّلامُ عَلَیْکَ فى آناءِ لَیْلِکَ وَاَطْرافِ نَهارِکَ ×
می شــود یـک لحظــه باشــد و ...
به یــاد تـــو نباشــم ؟
گفـتــم ای فــــال فـــروش، بـیــن ایـــن بستـــه فـــال
|| مــژده ای دل کــه مسیحـــا نفـســی مــی آیـــد ||
هــــم داری ؟!
گفــت: اگـر بــود کسـی فـــال فـــروشـی می کـرد ؟؟
غیـبـت کبـــری تــو ، زمــانی تمـــام می شـود کــه
غـفـلت کبـــری مـــا تمـــام شــود ...
آقــــا جـان نـخوان !
هـر دوشنـبــــه و پـنـج شنبـــه داغ ِ دل تـازه می کـنــی کـه چـه ؟
نخــــوان .... کـم غصـــــه داری ؟
پـرونــــده من کــــه خـوانـدن نـــدارد عـزیــــز دل ...
خستـــه شـــدم از ایـن احسـاس هـای فـلــــه ای،
پُـــــرَم نـــاجـــــور ....
نـــه... ، مــن یکـی اهــل عمــل نمی شـــوم !
راوی ارونـد می گفت کـه تـو روی مـا حساب بـاز کـرده ای ؛
جـســـارت است ولی ، مـعطـل مـن یـکی نبـاش ....
الهـــــی العـفـــــو....
×× اَینِ المُضطَرُّ الَّذی یُجابُ اذا دَعٰی ××
کجاسـت آن درمانــده ای که چــون دعا کنــد بـه اجابــت رسـد
وعـــده داده بـــودی ...
هــوایتـــان کـه بـــی مـــن شــد
بـــاران می فرستـــم بــرایتـــان ...
مگـــر دنیـــا از ایــن تنگـــ تـــر هـــم مــی شــود ؟!
مگـــر از ایـــن بیش تــر هـــم بــی هــوای تــو مــی شــود مــانــد ؟!
٠•● هـــوای دلــی را کـه هـــوایـــی شماســت داشتـه بـــاش ...
