قـــدم به قــدم ...

ﻓﯿــﺾ ﮔﺪﺍﯾـﯽ ﺗــﻮ ﺑــﻪ ﻫـﺮ ﮐــﺲ ﻧمی رﺳـــﺪ؛

ﺑـﺎﯾـﺪ ﮐــﻪ ﺯﯾــﺮ ﻧــﺎﻣـــﻪ ﺍﺵ ﺍﻣﻀـــﺎ ﺷـــﻮﺩ :

|| ﺣﺴﯿـــــﻦ .ع. ||

×× ان یجــعلنــی معــکم فـــی الدنیــــا و الاخــــره ××

بنـــا گــذاشتـــه امســـال را

قــــدم بــه قـــــدم ،

به تـــو نــزدیــک شـــوم!

هـــــــوای کربلا...

هــــوای کربـــلایت دستـــ سنگینی داشت!  این را وقتی زد به ســـرم فهمیدم...

هـــوای حُـــســیــن ، هـــوای حَــــرمـ ، هـــوای شبــــ جمـعـه زد بـه سَـــرَم...

مــــــــــا که ندیدیم ؛ فقط شنیـــــــدیم ...

حســـــرتــــــــــــــ کشیدیم ...