صحبــت مصـونیــت و محـدودیــت ،
بـمانــد بـــرای حـداقلــی هـــا ...
× چــــادر × ؛
|| محبــوبیــت || اســت !
وقتــی دست هـایــت را ، نــَذر مــرتـب کــردن حجــابــت می کنـی ،
وقـتــی چشمهــایــت را، بـــَر حـــَرام می بـنـــدی ،
وقتــی پـــاکی وجـــودت را، از نــگاه‌هــای چـرکیــن مـی‌پــوشـانـــی ؛
آن وقـت پیشـکــش ِتــوســت بلنــدای آسمــان هـــا !
کـه حجــابــت آسمـان است
وتـــو ، از جنــس مــاه ...
خـانــه هـا بــا ولایــت تــــو ، در حصــاری امن است
امـــا این روزهـــا خـــانــه ی تـــو ،
بــه جــرم دفــاع از ایــن حصــار ،
بـــرای بـانـویــت نـا امــن ...
فـکـــر مـی کنـــم بـا خــودم
آن مـیــخ چــه هــا کـــرد بـا دل عـلــی .ع. ؟
نـامــرد هــا مـی خـواستنـــد بـا یـک مـیـــخ ،
بــه دو دل بـزنـنـد ...
+ همه خــواب و عـلی .ع. بیــدار ، سرش بـنهــاده بــر دیـوار
بگــــریـــد از فـراق یـــار ، ولـــی آهســتــه آهســتــه ...
